Feven en Marleen
Dankzij de giften van talloze solidaire burgers aan Samen Gastvrij ontving het burgerinitiatief Karibu 5.000 euro. Vrijwilliger bij Karibu Marleen en Feven die samen met haar gezin een warm onthaal kreeg vertellen wat ze hiermee gedaan hebben.
Marleen: “Wij dienden het project ‘Joepie...Vakantie’ in. De bedoeling was dat de kinderen van de gezinnen die wij ondersteunen in Anzegem tijdens de zomermaanden aan een vakantiekampje konden deelnemen.
Dat idee is eigenlijk ontstaan omdat we ervaarden dat twee maanden vakantie voor kinderen die Nederlands leren, lang is. Ze zitten niet meer in een schoolsysteem waar ze hun Nederlands leren en hebben minder contact met andere kinderen. Het is ook gewoon niet evident voor de gezinnen om op reis te gaan. De mensen hebben vaak alleen een fiets. Dan fietsen of wandelen ze samen of gaan ze met de bus of trein ergens naartoe.
Vorig jaar zorgden we er dan voor dat de kinderen konden deelnemen aan de speelpleinwerking. Dat vonden ze heel tof. De werking is ook goedkoop. Die kampjes daarentegen zijn duur. Dat konden zij, maar ook wij niet betalen.
“Wij proberen altijd zoveel mogelijk de mensen die hier aankomen samen te brengen met de lokale bevolking”
Dan kwam Samen Gastvrij op ons pad. We dienden meteen ons idee in. Zo konden de kinderen eens iets specifiek doen. Iets wat ze écht graag kiezen. In totaal vertrokken 34 kindjes. Een groot deel van hen gingen op sportkamp. Maar er zijn er ook die meegingen op kamp met de KSA van Vichte (glimlacht). Ze gingen ook naar Walibi als afsluiter.”
Feven: “Mijn kinderen Hoseie (10), Deborah (7) en Elhana (5) gingen allemaal naar de speelpleinwerking. Hoseie ging ook naar het sportkamp. Waarom Hoseie voor het sportkamp koos? Jah” (lacht). Marleen: “Het is een speelvogel, hé” (lachen allebei). Feven: “Hij wilde ook bij zijn vriendjes zijn. De speelpleinwerking en de sporthal zijn tegenover elkaar. Hij zag zijn vriendjes en wou met hen meedoen.”
Marleen: “Wij proberen als groep altijd zoveel mogelijk de mensen die hier in Anzegem aankomen en verblijven (in het lokaal opvanginitiatief of later als ze alleen wonen in een huurwoning) samen te brengen met de lokale bevolking. Naast het faciliteren van contacten, doen we dat ook door maandelijks een activiteit te organiseren. Meestal hier in het zaaltje achter de kerk. Daar is een grote tuin.”
“Ik ben Marleen en de mensen van Karibu echt heel dankbaar”
Feven: “Onze eerste ontmoeting was anderhalf jaar geleden he? We hebben toen samen met anderen ijsjes gegeten en spelletjes gespeeld.” Marleen: (denkt na). “Ja klopt, maar jij had al een aantal andere vrijwilligers eerder ontmoet in de luchthaven? Zij zijn jou en de kinderen komen ophalen, samen met jouw man.” Feven: “Ja inderdaad. Mijn man Efrem woonde al in Anzegem voordat wij kwamen. Wij zijn via gezinshereniging naar België gekomen.”
Marleen: “Wij ontmoetten Efrem toen hij nog in het lokaal opvanginitiatief verbleef. Hij was gevlucht uit Eritrea en zat toen nog in de asielprocedure, maar ondertussen is hij erkend hé, Feven?” Feven: “Ja, klopt (glimlacht). Daardoor zijn wij ook mogen komen. Wij waren heel blij. De reis naar hier was niet gemakkelijk. Wij waren eerst in Ethiopië, dan in Kenia, dan in Uganda en dan pas zijn we naar hier kunnen reizen.
Maar we zijn blij dat we hier zijn. Vroeger dacht ik dat het moeilijk zou zijn. We kenden niemand. Maar nu wonen we in een appartement die we samen met de mensen van Karibu vonden en kennen we veel mensen. De kinderen hadden in juni ook een goed rapport en ik ben begonnen met rijlessen (glimlacht). Ik ben Marleen en de mensen van Karibu echt heel dankbaar.”
Fotograaf: Brian van Lijf